peru |
apr 2023
Bron: Clau O'Brien Moscoso
BlackAgendaReport 26 apr 2023 ~~~

De bevolking van Peru eist dat hun lithiumreserves ten goede komen aan die natie door middel van een nationalisatieproces, en dat hun milieu wordt beschermd wanneer hun grondstoffen worden gewonnen.

Nationale staking, dag 110

Meer dan vier maanden na de parlementaire coup die de democratisch gekozen president Pedro Castillo afzette, blijft het Peruaanse coupregime aan de macht. Op 10 april kondigde de de facto minister van Energie en Mijnen Óscar Vera aan dat de coupregering vergunningen in de stad Macusani in de regio Puno zou verlenen aan Macusani Yellowcake , dochteronderneming van het Canadese mijnbouwbedrijf Plateau Energy Metals, dat vanaf 2021 een dochteronderneming is van American Lithium. Dit komt in de nasleep van de protesten tegen de coup, waarbij lithium werd aangewezen als een van de belangrijkste hulpbronnen die de coupregering, in dienst van transnationale bedrijfsbelangen, snel zou privatiseren. Leiders van de regio Puno, waaronder het Nationaal Platform voor mensen die getroffen zijn door metalen, metalloïden en andere giftige chemische stoffen, hebben duidelijk verklaard dat het lithium niet zal vertrekken zolang er geen respect is voor de bevolking van Puno.

Dit komt na de unanieme beslissing van de Raad van Oorspronkelijke Aymara en Quechua Autoriteiten in Ilave, Puno met de deelname van 3.000 gemeenschapsleden om de soevereiniteit van hun grondgebied te blijven verdedigen, en lithium niet te exploiteren zonder nationalisatie en industrialisatie binnen Perú ten gunste van de bevolking van de 13 provincies van Puno. Volgens een leider: “We zullen niet toestaan dat lithium de hooglanden verlaat zonder industrialisatie, we zullen ons legitieme recht uitoefenen over de soevereiniteit van lithium voor de Aymara-, Quechua- en Amazonevolkeren. Lithium zal niet vrijelijk worden afgestaan zoals ze in Lima geloven.” Het coupregime in Lima heeft deze gemeenschappen in Puno echter niet geraadpleegd, of zelfs maar milieuonderzoeken gedaan in het gebied om de aantasting van het milieu tot een minimum te beperken.

De bevolking van Puno begrijpt, net als het coupregime en zijn bedrijfsleiders, het belang van lithium in de 4e industrialisatie en heeft in het buurland Bolivia de vooruitgang gezien die het nationaliseren van dat mineraal voor de bevolking kan betekenen. Deze staatsgreep ging altijd over het verkrijgen van het lithium van Puno, samen met alle andere enorme mineralen en hulpbronnen die Perú bevat. Zoals een jonge demonstrant uit Asillo, Puno me vertelde: “Ze hebben internationale verdragen gesloten met wettelijke contracten met bedrijven die onze grondstoffen exploiteren; we zijn gewoon een grondstoffenexporterend land. En wij als jongeren denken dat we in de 21e eeuw deze grondstoffen kunnen omzetten.”

De strijd in Puno, net als de bredere strijd in Perú, is om een einde te maken aan de plundering van natuurlijke hulpbronnen door transnationale bedrijven zonder rekening te houden met de bevolking van die landen, waarvan de bodem en het water vervuild raken, waarvan de arbeid wordt uitgebuit voor 1 sol per uur, waarvan de wegen en de infrastructuur in verval blijven, en waarvan de kinderen uren moeten lopen om een ondergefinancierde opleiding te krijgen. Zoals Pedro Castillo in een interview met het blad El Salto verklaarde: “Het hele probleem heeft te maken met lithium. Het imperialisme wil lithium en mijn regering wilde lithium aan het volk geven.” Men zou kunnen zeggen dat dit de reden is waarom de Boliviaanse president Luis Arce heeft voorgesteld een Latijns-Amerikaanse brede Lithium OPEC op te richten om gezamenlijk een lithiumbeleid in de hele regio te ontwerpen dat prioriteit geeft aan de ontwikkeling van die landen. Mexico’s AMLO kondigde onlangs ook de nationalisatie van de lithiumvoorraden van dat land aan, en ook de Chileense president Gabriel Boric deed een soortgelijke aankondiging, die de mineraal in het middelpunt plaatst van de toekomstige ontwikkeling van Latijns-Amerikaanse landen, door hun eigen natuurlijke hulpbronnen te gebruiken om openbare diensten als onderwijs, huisvesting, gezondheidszorg, enz. te financieren. Dit is waar de mensen in Puno voor vechten: soevereiniteit over hun land en hulpbronnen om het leven van de mensen op dat land te verbeteren.

De regio maakt een overgang van grondstoffenexporterende landen naar soevereine naties die hun eigen hulpbronnen industrialiseren en internationaal handel drijven ten behoeve van hun eigen bevolking. Zij die voorop lopen in deze strijd begrijpen dat het om meer gaat dan alleen grondstoffen. Het gaat om het leven zelf, om toekomstige generaties. Terwijl we de zoveelste sociale leider zien die door particuliere belanghebbenden wordt vermoord (¡Santiago Contoricón presente!) omdat hij territoriale rechten verdedigde, verlangt en vecht het Peruaanse volk voor de soevereiniteit die het huidige coupregime verkoopt aan de hoogste bieders, meestal westerse entiteiten.

Topfoto: “De VS hebben Dina (Boluarte) geïnstalleerd om lithium en cocaïne te krijgen” (Foto: Twitter @OllieVargas79)