cuba |
jul 2023
Bron:  Alejandra Garcia 
Resumen-english 13 juli 2023 ~~~

Het is geen toeval dat slechts enkele dagen voordat Cuba twee jaar na de rellen van 11 juli markeerde, een nucleair aangedreven Amerikaanse onderzeeër de Cubaanse wateren doorkruiste en aanmeerde bij de illegale basis in Guantanamo Bay. Van 5 tot 8 juli bleef de onderzeeër drijven op Cubaans grondgebied dat 121 jaar geleden door Washington illegaal werd bezet en een duidelijke bedreiging vormt voor de vrede in de regio.

Op 11 juli veroordeelde het Cubaanse Ministerie van Buitenlandse Zaken formeel deze provocatieve escalatie door de Verenigde Staten, “waarvan de politieke of strategische motieven onbekend zijn. De aanwezigheid van een nucleaire onderzeeër op dit moment dwingt ons om ons af te vragen welke militaire redenen er achter deze daad zitten, waarom de VS deze vreedzame regio van de wereld probeert te verstoren, tegen welk doel het is gericht en welk strategisch doel het nastreeft.”

Volgens het ministerie beantwoordt de aanwezigheid in Cuba aan politieke doelstellingen. De VS proberen de soevereine rechten van Cuba uit te dagen en in twijfel te trekken. Het praktische nut van (de VS-basis in) Cuba in de afgelopen decennia is gereduceerd tot het dienen als een centrum voor detentie, marteling en systematische schending van de mensenrechten van tientallen burgers uit verschillende landen.

De Cubaanse regering benadrukte het gevaar van de aanwezigheid en circulatie van nucleaire onderzeeërs van de Amerikaanse strijdkrachten in het nabijgelegen Caribische gebied en eiste de teruggave aan Cuba van het illegaal bezette gebied in de provincie Guantanamo.

De illegale basis herbergt een gevangenis sinds 11 januari 2002, toen de eerste gevangenen uit Afghanistan aankwamen. Tot op de dag van vandaag verblijven er mensen die “beschuldigd zijn van terrorisme” en van wie velen nooit zijn berecht of zelfs maar aangeklaagd, maar die wel zijn onderworpen aan een of andere vorm van fysieke of psychologische marteling, zoals slaaponthouding, seksuele intimidatie, het onder dwang voeden van hongerstakers en een lange reeks fysieke mishandelingen. De aard van deze basis staat haaks op alles waar wij Cubanen voor staan.

“De Verenigde Staten bezetten dit gebied van 117 vierkante kilometer tegen de wil van het Cubaanse volk en als een koloniaal overblijfsel van de onrechtmatige militaire bezetting van ons land die begon in 1898, na de expansionistische interventie tijdens de onafhankelijkheidsoorlog van de Cubanen tegen de Spaanse koloniale macht,” beschuldigde het ministerie.

“De Verenigde Staten hebben meer dan 70 militaire bases in de regio gevestigd, die een bedreiging vormen voor de soevereiniteit en belangen van de Latijns-Amerikaanse en Caribische volkeren. Onlangs heeft de hoge militaire commandant van het Amerikaanse Zuidelijk Commando, Laura Richardson, in het openbaar verwezen naar de intenties van de VS om hun militaire macht te gebruiken om voordeel te halen uit de natuurlijke hulpbronnen van Latijns-Amerika en het Caribisch gebied”, waarschuwde het ministerie. In een herinnering aan de 200 jaar oude Monroe Doctrine noemde Richardson deze natuurlijke hulpbronnen zelfs “van ons”.

De timing van de aankomst van de nucleaire onderzeeër in ons soevereine land komt ook vlak voor de EU-CELAC bijeenkomst op 17 en 18 juli in Brussel waar het Europees Parlement een resolutie zal presenteren die de Cubaanse regering scherp veroordeelt voor een breed scala aan vermeende mensenrechtenschendingen en de Europese Unie oproept om sancties op te leggen tegen Cubaanse functionarissen, “te beginnen met Miguel Díaz-Canel”.

Ondanks provocaties en mislukte pogingen van mediacampagnes om in Cuba een opstand te ontketenen ter “ere” van 11 juli, gebeurde er hier eigenlijk niets. Ziekenhuizen bleven levens redden, fabrieken stopten niet en het leven ging gewoon door. Cuba leeft in vrede, hoewel met de welbekende effecten van een onzichtbare maar latente blokkade, die iedereen dagelijks in gelijke mate treft.

Gerelateerd (berichten in dit archief):