Argentinie |
feb 2022
Bron:  Benjamin Norton 
multipolarista.com,  6 februari 2022 ~~~

Argentinië zit vast in een IMF-schuld van 44 miljard dollar, die is aangegaan door corrupte rechtse regimes. Op zoek naar alternatieven voor de Amerikaanse hegemonie reisde president Alberto Fernández naar Rusland en China en sloot zich aan bij het Belt and Road Initiative.

De Verenigde Staten mengen zich voortdurend in de binnenlandse aangelegenheden van Latijns-Amerika door staatsgrepen te organiseren, onafhankelijke regeringen te destabiliseren, naties in de schulden te steken en sancties op te leggen. Washington beschouwt de regio als zijn eigendom. President Joe Biden noemde het in januari nog “de voortuin van Amerika”.

Op zoek naar alternatieven voor de Amerikaanse hegemonie hebben progressieve regeringen in Latijns-Amerika steeds vaker de overkant van de oceaan opgezocht om allianties aan te gaan met China en Rusland.

De Argentijnse president Alberto Fernández deed precies dat in februari, met zijn historische reizen naar Peking en Moskou voor ontmoetingen met zijn ambtgenoten Xi Jinping en Vladimir Poetin.

Fernández ondertekende een reeks strategische overeenkomsten, waarbij Argentinië officieel werd opgenomen in Pekings internationale “Belt and Road”-initiatief, en economische partnerschappen met de twee Euraziatische mogendheden werden uitgebreid en Moskou werd verteld dat Argentinië “de deur zou kunnen zijn om Latijns-Amerika binnen te komen”.

China bood 23,7 miljard dollar aan financiering voor infrastructuurprojecten en investeringen in de Argentijnse economie.

Tijdens de ontmoetingen vroeg Fernández ook om toetreding van Argentinië tot het BRICS-kader, naast Brazilië, Rusland, India, China en Zuid-Afrika. Xi en Poetin waren het daar naar verluidt allebei mee eens.

“Ik werk er consequent aan om Argentinië te bevrijden van deze afhankelijkheid van het IMF en de VS,” verklaarde Fernández. “Ik wil dat Argentinië zich openstelt voor nieuwe kansen.

De opmerkingen van de Argentijnse president en de ontmoetingen met Poetin en Xi hebben naar verluidt de Amerikaanse regering woedend gemaakt.

Argentinië zit vast in een afschuwelijke schuld bij het door de VS gecontroleerde IMF

Argentinië is een Latijns-Amerikaanse grootmacht, met aanzienlijke natuurlijke hulpbronnen en de op twee na grootste economie in de regio (na Brazilië en Mexico, die beide aanzienlijk grotere bevolkingsaantallen hebben).

De ontwikkeling van Argentinië ging echter vaak gebukt onder buitenlandse schulden, met als gevolg frequente economische crises, cycli van hoge inflatie en devaluaties van de munt.

Het Internationaal Monetair Fonds (IMF) – een de facto economische arm van de Verenigde Staten, waarover alleen Washington vetorecht heeft – heeft aanzienlijke controle over Argentinië, dat daardoor aan enorme bedragen aan verfoeilijke schulden vastzit.

In 2018 vroeg de rechtse president van Argentinië, Mauricio Macri, om de grootste lening in de geschiedenis van het IMF: een bailout van maar liefst 57,1 miljard dollar.

Macri was berucht om zijn corruptie, en dat was op dat moment geen geheim. Door ermee in te stemmen zo’n enorme som geld aan Macri’s door schandalen geplaagde regering te geven, wist het IMF dat het Argentinië in een schuld verstrikte die het niet zou kunnen afbetalen. Maar dit was lang niet de eerste keer dat dit door de VS gedomineerde financiële instrument Argentinië in een verfoeilijke schuld had gevangen

In december 2021 publiceerde het IMF een intern rapport waarin het toegaf dat de reddingsoperatie van 2018 er volledig in was mislukt om de Argentijnse economie te stabiliseren.

Maar toen de centrumlinkse president van Argentinië, Alberto Fernández, in december 2019 aantrad, zat zijn land vast aan 44,5 miljard dollar schuld door deze reddingsoperatie waarvan het IMF zelf toegaf dat het een totale mislukking was. (44,5 miljard dollar van de lening van 57,1 miljard dollar was al uitgegeven, en Fernández heeft de rest geannuleerd).

De Argentijnse regering heeft geprobeerd opnieuw over de schuld te onderhandelen, maar om dat te doen heeft het IMF voorwaarden opgelegd die de soevereiniteit van het land ernstig beperken – zoals de benoeming van een Britse econoom die “in feite de nieuwe minister van Economische Zaken zal zijn,” optredend als een soort “co-regering”, waarvoor de prominente diplomaat Alicia Castro waarschuwde.

Op zoek naar manieren om deze Amerikaanse schuldenval te omzeilen, besloot Fernández in februari zich te wenden tot de twee opkomende Euraziatische grootmachten.

Argentijnse president Fernández reist naar Rusland voor ontmoeting met Poetin

Op 3 februari reisde de Argentijnse president Alberto Fernández naar Rusland voor een ontmoeting met president Vladimir Poetin.

“Ik ben ervan overtuigd dat Argentinië moet ophouden zo afhankelijk te zijn van het {Internationaal Monetair) Fonds en de Verenigde Staten, en zich moet openstellen voor andere plaatsen, en dat is waar Rusland volgens mij een zeer belangrijke plaats inneemt,” zei Fernández, die zijn motivatie voor de reis toelichtte.

Fernández voegde eraan toe dat Argentinië voor Rusland “de deur zou moeten zijn om de regio binnen te komen“, en zei tegen Poetin: “Wij zouden een trefpunt kunnen zijn voor de ontwikkeling van uw samenwerking met Latijns-Amerikaanse naties”.

De twee leiders bespraken Russische investeringen in de Argentijnse economie, handel, de aanleg van spoorwegen en energietechnologie.

Fernández bedankte Moskou ook voor de samenwerking met zijn land bij de productie van het vaccin Spoetnik V covid-19. Argentinië was het eerste land op het westelijk halfrond dat dit deed.

De Argentijnse president wees er tijdens hun ontmoeting zelfs op dat hij drie doses van het vaccin Spoetnik V heeft gekregen. Poetin voegde daaraan toe: “Ik ook.”

Poetin zei dat de twee landen het over veel zaken eens zijn en noemde Argentinië “een van de belangrijkste partners van Rusland in Latijns-Amerika”.

Argentijnse president Fernández reist naar China voor ontmoeting met Xi

Slechts drie dagen na de ontmoeting met Poetin, reisde president Alberto Fernández op 6 februari naar China voor een ontmoeting met president Xi Jinping.

Tijdens deze historische reis heeft Argentinië zich officieel aangesloten bij het “Belt and Road”-initiatief van Peking, een omvangrijk wereldwijd infrastructuurprogramma.

Fernández en andere Argentijnse topambtenaren ondertekenden overeenkomsten voor 23,7 miljard dollar aan Chinese financiering, onder meer voor investeringen en infrastructuurprojecten.

De financiering zal in twee delen worden uitbetaald: het eerste, dat al is goedgekeurd, zal Argentinië $ 14 miljard opleveren voor 10 infrastructuurprojecten; het tweede, voor $ 9,7 miljard, zal de integratie van de Zuid-Amerikaanse natie in de Belt and Road financieren.

Er zijn drie gezamenlijke Chinees-Argentijnse projecten die naar verluidt boven aan Fernández’ lijst stonden: de aanleg van 5G-netwerken, de ontwikkeling van de Argentijnse lithiumindustrie en de bouw van de Atucha III-kerncentrale.

Fernández besprak ook plannen voor Argentinië om het Chinese vaccin Sinopharm covid-19 te produceren, naast het Russische vaccin Sputnik V.

Argentinië en China ondertekenden een uitgebreid memorandum van overeenstemming, dat 13 documenten omvat voor samenwerking op gebieden als groene energie, technologie, onderwijs, landbouw, communicatie en kernenergie.

Fernández en Xi bespraken manieren om “de betrekkingen op het gebied van politieke, commerciële, economische, wetenschappelijke en culturele samenwerking tussen beide landen te versterken”, aldus een verslag van de Argentijnse regering over de ontmoeting.

De twee leiders konden het blijkbaar goed met elkaar vinden, waarbij Fernández tegen Xi zei: “Als u een Argentijn was, zou u een Peronist zijn“.

De opname van Argentinië in de Belt and Road komt slechts enkele weken na de toetreding van Nicaragua tot het initiatief in januari, en Cuba in december.

De groeiende banden van Latijns-Amerika met China en Rusland laten zien hoe het steeds meer multipolaire internationale systeem, de landen in het Zuiden nieuwe potentiële bondgenoten biedt, die kunnen dienen als bolwerken tegen en alternatieven voor de hegemonie van Washington.

Terwijl rechtse leiders in Latijns-Amerika naar het noorden blijven kijken, naar de Verenigde Staten als hun politieke kompas, reiken progressieve regeringen over de oceaan naar de Euraziatische machten China, Rusland en Iran, en bouwen zo aan nieuwe internationale allianties die de geopolitieke greep van Washington op een regio verzwakken waarvan de Amerikaanse president nog steeds volhoudt dat het zijn “voortuin” is.