Bron: Werkgroep Vrede met Venezuela,
i.s.m. Handsoffvenezula-NL, 20 juli 2020 
Traducción/translation: ESpaniol - English ~~~~~~

De VS voert zijn militaire aanwezigheid rondom Venezuela op. De fanatieke regimechange-bende, geleid door veroordeeld oorlogsmisdadiger Elliot Abrams, schuwt geen middel om zijn doel te bereiken. Deze bende heeft Stef Blok, de Nederlandse minister van Buitenlandse zaken, in hun broekzak. Die doet sinds zijn aanstelling op 7 maart 2018 vlijtig mee aan alle agressie tegen Venezuela, al dan niet misdadig, zoals hij ook de sabotage en staatsgreep in Bolivia loyaal ondersteunde. De volksvertegenwoordiging in het Nederlandse Parlement is zwak, verdeeld, mogelijk eenzijdig betrokken, en laat alles zonder enige kritiek of controle gebeuren. Er waren enkele vragen van de Socialistische Partij (SP), die minister Blok uitermate frustrerend onbeantwoord laat.

De voormalig koloniale ABC-eilanden, Aruba, Bonaire en Curaçao, waar de Nederlandse regering nog steeds het Buitenlandse en Militaire beleid bepaalt, en waar op meer gebieden staatsinmenging op hande is, worden betrokken in de oorlogsopbouw tegen de voormalig Spaanse kolonie Venezuela, die zich vrijgevochten heeft en zijn eigen onafhankelijke beleid bepaalt.

Door de financieeleconomische dwangmaatregelen (de zgn sancties), bedoeld om het Venezolaanse overheidsbeleid te saboteren en het volk te laten creperen, is ook de situatie voor veel ABC-eilandbewoners ingrijpend verslechterd: De olieraffinaderij Isla die aan ruim 900 werknemers een inkomen verschafte, is door het opzeggen van het contract met het Venezolaanse staatsbedrijf PDVSA gesloten; elke handel met buurland Venezuela is vanwege het handelsembargo verboden – ook groente, fruit en vis; en bezoeken uit Venezuela worden belemmerd door een nieuw ingevoerde visum-verplichting.

Er is nauwelijks enige compensatie geweest voor deze door neokoloniaal beleid veroorzaakte achteruitgang; de schuldige politici pretenderen dat de corona-pandemie, en niet hun beleid, de problemen veroorzaakt heeft. Dat mag voor exploitanten en werknemers in de toeristenindustrie gelden, maar die waren geen partij bij de recente protesten van 3 juli jl.

De Agressie wordt bedreigender.

De ‘sancties’ hebben een boemerangeffect: Na jarenlange financieel- economische sabotage en een aantal gewelddadige interventies, neemt de motivatie voor het recht op soevereiniteit en zelfbeschikking wereldwijd toe. De ruim 500 sanctie tegen 39 landen dwingen de belaagde en belegerde landen tot inventieve oplossingen, zoals de ontwikkeling van voedselsoevereiniteit, een alternatieve handel en een geldsysteem, hetgeen een directe bedreiging is voor de lucratieve status quo van de westerse machten.

Zo hebben tanker- en voedsel-flottillas uit Iran het wurgende handelsembargo recentelijk verbroken, en leveren Cuba, China, Rusland en zeer recentelijk ook Turkije aan Venezuela de nodige middelen om de sancties te overleven en de pandemie in eigen land te bestrijden.

Als reactie wordt de taal van de regimechange-bende agressiever, zien we alle dienstbare internationale instituten media en ngo’s hun ongefundeerde beschuldigingen opschalen, en neemt de oorlogsdreiging van de VS en NATO toe, met de inzet van meer militaire middelen rondom Venezuela. Er is een reëel risico van een zeeblokkade, provocaties, valse-vlag incidenten en open militaire confrontatie met Venezuela, waar Nederland (de Caribische ABC-eilanden) en de NAVO (inclusief Colombia als jongste partnerstaat) bij betrokken zullen worden.

Militaire vliegtuigen en een luchtbrigade op Curaçao; patrouillerende oorlogsschepen in territoriale wateren; 800 special forces in Colombia

Zogenaamd ter opsporing en onderschepping van drugstransporten, vliegt de US-Airforce met geavanceerde verkenningsvliegtuigen vanaf de startbaan in Curaçao, over de zuid-caribische zee heen en weer langs de Venezolaanse kust, en brengt alles in kaart dat in de lucht, op zee en 200 km landinwaarts staat, beweegt, uitgezonden en draadloos gecommuniceerd wordt. Ook digitale sabotage en de verstoring van communicatie, radar, waarschuwing- en verdedigingsystemen wordt met de onderschepte data voorbereid.

De oorlogsvloot van de US-Navy patrouilleert in de Venezolaanse contiguous maritime zone, tot op 12 zeemijl voor de Venezolaanse kust met guided-missile destroyers, die met de strategische data van de twee verkenningsvliegtuigen en hun zeven langeafstand-kanonnen en honderden raketten en torpedo’s veel zouden kunnen vernietigen, en dus een immanente bedreiging vormen.

Eveneens zogenaamd ter bestrijding van de drugshandel, worden in drie Colombiaanse trainingskampen paramilitairen getraind door huursoldaten en in vijf militaire bases wordt het Colombiaanse leger getraind door achthonderd ‘ US special forces’ (SFAB). Colombia huisvest tien legerbases van de VS en is sinds mei 2017 een NAVO-partner. In dit buurland van Venezuela zijn ook Israëlische militaire trainers aanwezig.

Alles tezamen is het een veelomvattende bedreiging, agressie en inmenging in de soevereiniteit van de Bolivariaanse Republiek van Venezuela. De officiële motivatie, het bestrijden van drugstransporten, mist elke geloofwaardigheid; deze vliegtuigen, schepen, para’s en legereenheden zijn er uitsluitend voor een gewelddadige machtsovername, ofwel ‘regime-change’, zoals in de oorlogen tegen Irak, Libië, Syrië. De inzet van deze militaire middelen roept de herinnering op aan de invasie en overname van Panama in 1989, en dient dan ook geen andere doel, ditmaal gericht op Venezuela.

Wat is er gebeurd, om het zover te laten komen?

Eind 2014 dwingen de VS en de Saudies door overproductie de olieprijs omlaag. Voor Venezuela (Rusland, Brazilie, Iran,…) heeft dit een aanzienlijke vermindering van de staatsinkomsten tot gevolg gehad.

Vanaf 2017 zijn er door de VS en de EU financieel-economische dwangmaatregelen in decreten en wetsartikelen vastgelegd, die door alle overheidsdiensten, partners en bondgenoten fanatiek internationaal gehandhaafd worden, om het Venezolaanse regeringsbeleid te saboteren, de economie van Venezuela te vernietigen, en het leven van de inwoners zo moeilijk mogelijk te maken.

Op 20 mei 2018 won Maduro de presidentsverkiezingen, maar zoals we in de achtertuin van de VS gewend zijn, werden die verkiezingen geboycot door partijen die niet winnen kunnen. Vervolgens verklaarden deze partijen en de VS de verkiezingen ongeldig en creëerden geweld, gesteund door westerse regeringen, kranten, Ngo’s en het in onmin geraakte Londense bedrijf SmartMatic, dat ooit de stemmachines leverde. Het komt uit het draaiboek voor regime-change van de VS

Op 4 augustus 2018 werd er met twee bom-geladen drones een moordaanslag op President Maduro gepleegd, tijdens een toespraak voor een grote menigte in Caracas. John Bolton (VS), president Juan Manuel Santos (Colombia) en Julio Borges (venezolaanse oppositie) bleken achter die moordpoging te zitten. De besturing van de twee drones werd verstoord, waardoor de aanslag mislukte.

Er waren vanaf 2019 drie staatsgreeppogingen, en na de erkenning door 50 landen van de zelfverklaring van staatsgreepleider Juan Guaido als interim President in januari 2019 (een de facto diplomatiek misdrijf), zijn de Venezolaanse tegoeden en bezittingen in diezelfde landen geblokkeerd en in beslag genomen, omdat er zogenaamd geen door hen erkende regering meer was.

Enkele recente acties van de regimechange-bende, hebben de escalatie versneld:

Op 26 maart klaagt de Amerikaanse procureur-generaal William Barr vijf Venezolaanse leiders aan voor drugscriminaliteit, waaronder president Maduro, vraagt om hun uitlevering en zet premies van 10 tot 15 miljoen dollar op hun hoofden. Een opvallende replay van de Panama-1989 invasievoorbereidingen, waar diezelfde William Barr destijds eveneens de legale rechtvaardiging voor fabriceerde.
(Ook bij de bevoorrading van de Contras tegen Nicaragua, speelde William Barr als hoofdadviseur van de CIA-luchtvaartmaatschappij Southern Air Transport een directe rol. Later zou deze William Barr ervoor zorgen, dat de daarvoor veroordeelde Elliot Abrams aan zijn strafvervolging ontkwam. Zo helpen de bendeleden elkaar.)

Op 1 april kondigt Trump aan dat Amerikaanse marineschepen in de Caribische zee zullen patrouilleren. Door protesten van marine personeel in verband met hun kwetsbaarheid voor coronavirus-besmetting heeft Southcom dit blijkbaar een maandje uitgesteld, maar na een extra ingelast ‘corona-overleg’ met de Navo-top, vertrekken evenwel vier grote oorlogsschepen uit West-Europese Navo-landen naar de met belegering bedreigde regio: uit Frankrijk (3 april) uit Engeland (4 april) en twee uit Nederland (3 resp. 13 april)

Op 3 en 4 mei voeren minstens 90 huurlingen een zee- en landinvasie uit. Volgens het contract met de paramilitaire aannemer Silvercorp, getekend door o.a. Juan Guaido die hen een betaling van 212 miljoen dollar beloofde (gestolen van de Venezolaanse staat), zouden ze chaos creëren, regeringsleiders vermoorden of gevangennemen, alle instellingen w.o. leger, politie en volksmilities ontmantelen, een nieuw staatsorganisatie creëren inclusief leger en veiligheidsdiensten, collectieven ontbinden en elke tegenstand vernietigen. De actie werd o.a. voorbereid in de Spaanse ambassade in Caracas, waar Leopoldo Lopez jr. verblijft sinds hij zijn huisarrest ontvluchte, en werd gefaciliteerd en voorgefinancierd door top drugscrimineel Elkin López, alias ‘Doble Rueda’ van het Los Pachencas-kartel in Colombia. De boten met zwaarbewapende paramilitairen uit Colombia, maakten op weg naar de Venezolaanse kust een tussenstop op Aruba.

Van 24 mei tot 1 juni arriveert een Iraanse tankerflottilla, die met de levering van benzine en productiemiddelen de zeeblokkade doorbreekt. De Nederlandse oorlogschepen Zr. Ms. Zeeland en Zr. Ms. Karel Doorman zijn opvallend aanwezig. De laatste zet om onduidelijke redenen zijn locatie-signalering uit, hetgeen voor de flottillaschepen extra bedreigend was. Kort daarna kondigt het commando van de Karel Doorman aan, dat schip en bemanning vervroegd naar Nederland terug zullen keren, en maakt de Zr. Ms. Groningen in den Helder zich gereed voor het vertrek naar de belegerde regio.

Vanaf 10 juni, als de hoogste rechter van Venezuela een saboterende leiding van de kiesraad en twee hard-rechtse oppositiepartijen afzet en hun integer bewezen voorgangers terug plaatst, worden door tegenstanders van de Bolivariaanse Republiek de parlementsverkiezingen die op 6 december a.s. gepland zijn, bij voorbaat ongeldig verklaard. De VS, EU, OAS, LIMA en de G4 werken doelbewust aan een escalatie. Door het creëren van chaos rondom de verkiezingen zal weer geprobeerd worden het land in een burgeroorlog te storten. Dit bekende draaiboek is door de VS veelvuldig uitgevoerd. Dienstbare ngo’s als WOLA, Amnesty International, Human Right Watch en Foro Penal spelen daarin een grote rol, omdat hun eenzijdige, niet-navolgbare en soms fantasievolle rapporten door internationale instituten als maatgevend aanvaard worden

Op 13 juni wordt Alex Saab tijdens een tussenstop op de eilanden archipel KaapVerdie door Interpol gearresteerd. Hij is als Venezolaanse diplomaat belast met de bevoorrading van CLAP, het Venezolaanse sociale voedselprogramma dat ruim 60% van alle huishouden van basisvoedsel voorziet. Zijn laatste missie betrof onderhandelingen voor Iraanse voedselleveranties en een supermarktketen, hetgeen op 20 juni met een eerste voedsel-Flotilla gestalte kreeg.

Op 19 juni verschijnt in een aantal Caribische kranten, het door Southcom selectief verspreide persbericht, waarin de inzet op Curaçao van 4 militaire vliegtuigen en personeel aangekondigd wordt: Een AWACS, een JSTAR, twee stratotankers en 200 militairen. Ondanks dat het persbericht naast deze mededeling uitsluitend orwelliaanse doublespeak, d.w.z. bedrog en feitelijke onwaarheden bevat, heeft het deze selecte Caribische ‘nieuwsbronnen’ niet bewogen om er een letter commentaar aan te wijden.

In deze persverklaring wordt vermeld dat het zal gaan om: “transnationale criminelen en organisaties die illegale verdovende middelen verhandelen in de regio, te ontwrichten en te verslaan”. Maar er moet sinds 26 maart, toen procureur-generaal William Barr vijf Venezolaanse leiders van drugscriminaliteit beschuldigde, rekening gehouden worden met het feit, dat hiermee in feite het met geweld “ontwrichten en te verslaan” van de Venezolaanse regering bedoeld wordt. De gevangenname van Venezolaanse regeringsleiders en overnemen c.q. opnieuw inrichten van de Venezolaanse staat lijkt de werkelijke intentie te zijn, zoals ook duidelijk werd in de openbaring van het contract met de huurlingen-contractant van Silvercorp.

Op 23 juni, vier dagen na de publicatie van het Southcom-persbericht in Caribische kranten, bracht minister Blok middels een brief, “ook namens zijn collega van defensie”, de tweedekamer op de hoogte van een goedkeuring die hij en drie andere bewindsleden getekend zouden hebben, voor het gebruik van de USAirForce FOL-basis op Curaçao voor deze nieuwe militaire actie. In die brief van Blok wordt de suggestie gewekt, dat het een “samenwerking op het gebied van drugsbestrijding vanuit de lucht” betreft, en de VS daarom “conform het verdrag met Nederland vooraf geen toestemming hoeven te vragen voor deze of andere uitbreidingen”. De tekst van zijn brief is multi-interpretabel; we komen er later in deel-2 op terug.

In de westelijke regio, waar vanuit Colombia, Ecuador en Peru c.a. 93% van alle cocaïne vervoerd wordt, zijn dergelijke verkenningsvluchten echter nooit uitgevoerd. Bovendien zal de inzet van de twee stratotankers niet ter ondersteuning van de twee verkenningsvliegtuigen zijn, aangezien die genoeg brandstof aan boord hebben om vanuit de basis op Curaçao heen en weer langs de Venezolaanse kust te vliegen. Voor een eventuele extra inzet van gevechtsvliegtuigen vanuit de VS, Porto Rico of Costa Rica zijn deze stratotankers daarentegen een absoluut noodzakelijke faciliteit.

Verkenningsvliegtuigen die zonder onderbreking het Venezolaanse luchtruim, het territoriale zeegebied en de dichtbevolkte kuststrook controleren, en stratotankers die een luchtaanval van brandstof kunnen voorzien, kunnen zonder meer als oorlogsvoorbereidende acties en een immanente bedreiging beschouwd worden. De tweedekamer wordt hier ernstig bedrogen; de relatie met drugsbestrijding is alles behalve geloofwaardig, waardoor het gebruik van de USAF FOL-bases op Curaçao buiten het genoemde ‘verdrag met Nederland’ valt, en er wel degelijk ‘vooraf toestemming’ gevraagd had moet worden. Omdat het opgevat kan worden als (de start van) oorlogshandelingen, had ook het Parlement er vooraf zijn toestemming aan moeten geven.

De criminele regimechange-bende wil de overgave van Venezuela; een volgzame regering; repressieve anti-chavismo zuiveringen; de diefstal van olie, goud en andere mineralen; en de implementatie van een neoliberaal beleid. Een staatsgreep of overgave na een hevige oorlog, die zij voorstaan, zal vele malen gewelddadiger zijn dan die van bijvoorbeeld Chili in 1973, omdat ze moordend repressief zal afrekenen met 20 jaar sociaal chavistisch beleid, dat in een grote meerderheid van de bevolking verankerd is. De volksvertegenwoordiging in de kamer heeft iets uit te leggen, indien ze met ondersteuning hiervan vanaf de ABC-eilanden akkoord gaat, of pretendeert dat ze hierop geen invloed kan uitoefenen.

Opmerking: Deze artikelenserie is een update en verdere uitwerking van een eerder, op 1 juli geplaatst artikel. In Deel-2 zullen we leugens en het bedrog belichten, die de bevolking van Nederland en Europa, en haar vertegenwoordigers in de Parlementen, moesten overhalen om in te stemmen met deze maximale agressie tegen de Bolivariaanse Republiek van Venezuela.