Venezuela |
dec 2025
Bron:  Hans-Jürgen Geese anderweltonline 7 december 2025 ~~~

Op 22 november was het weer de verjaardag van de dag waarop de Amerikaanse president John F. Kennedy in Dallas werd vermoord. Het is de belangrijkste politieke gebeurtenis in mijn leven. Ik heb 63 boeken die gaan over de moord, de omstandigheden en interpretaties ervan. Mocht u geïnteresseerd zijn: het belangrijkste boek is naar mijn mening “JFK and the Unspeakable” van James W. Douglas. De ondertitel luidt “Why he died & why it matters” (waarom hij stierf en waarom dat van belang is).

Op die dag in Dallas arresteerde de politie een verdachte man in het Daltex-gebouw. Hij identificeerde zich als James Braden. Zijn echte naam was Eugene Hale Brading. De politie ondervroeg hem en liet hem vervolgens gaan.

Braden/Brading kwam uit Los Angeles. Hij was lid van de maffia aan de westkust. Een beroepskiller. Achteraf gezien kan men aannemen dat hij werd betaald om zich op die dag opvallend te gedragen in het gebouw. Hij had niets te maken met de moord zelf. Zijn taak was om af te leiden, de aandacht op zich te vestigen, om zo mogelijkheden te bieden voor de interpretatie van de moord.

Alle omstandigheden van de moord wijzen erop dat het om een uiterst ingewikkelde, complexe operatie ging, waarbij de opdrachtgevers ervan uit moesten gaan dat niet alles tot in detail volgens plan zou verlopen, en dat ze daarom handelingsopties en interpretatieruimte nodig hadden om ervoor te zorgen dat het gewenste resultaat voor 100% gegarandeerd was.

De moord zelf was nog het eenvoudigste deel van de operatie. De controle over het verhaal, de controle over de interpretatie van de daad was ingewikkelder. Veel getuigen moesten sterven om deze controle over het verhaal te verzekeren. Maar dat is grotendeels gelukt. Zelfs vandaag durft de huidige president van de Verenigde Staten van Amerika de FBI-documenten over de moord niet openbaar te maken. Zelfs niet na 63 jaar!

Wie heeft Kennedy dan vermoord? Het was niet Oswald. Het was niet Brading. Het waren niet de Russen, die overigens op de hoogte waren van de voorbereidingen en probeerden de moord te voorkomen. Wie? Wie was het? We mogen het niet weten.

De mogelijke moord op president Nicolas Maduro

U heeft vast wel gehoord dat de Amerikaanse president Donald Trump, de zelfingenomen vredesvorst op aarde, meer dan 80 mensen voor de kust van Venezuela heeft laten vermoorden. Moorden waarvoor geen rechtvaardiging bestaat.

De vraag is echter niet de daad zelf, maar de interpretatie ervan. Waar gaat het echt om? Gaat het om de bestrijding van de drugshandel? Om de bestrijding van het socialisme? Gaat het om de president van Venezuela, Nicolas Maduro, die Trump tot aftreden wil dwingen?

Want Trump mag deze man niet. Trump zou liever zien dat de nieuwe Nobelprijswinnaar voor de Vrede, een vrouw genaamd Maria Corina Machado, die Trump aanbidt, zijn plaats inneemt. Maar dan rijst eerst de vraag: welke idioten bij het Nobelcomité in Oslo kwamen op het idee om deze vrouw de Nobelprijs voor de Vrede toe te kennen? Gaat deze vrouw vrede brengen?

We willen hier niet ingaan op de andere interpretaties van de gebeurtenissen rond Venezuela. De uitdaging bij het bekijken van alle gestuurde, politieke gebeurtenissen van vandaag de dag is dus altijd: wat is de werkelijke gebeurtenis waar het echt om gaat, en welke andere gebeurtenissen en rechtvaardigingen zijn alleen bedoeld om de aandacht af te leiden van de grote hoofdgebeurtenis? Want de voor de hand liggende conclusie in het geval van Venezuela is toch absurd:

Hebben de Amerikanen deze oorlogsvloot voor de kust van Venezuela verzameld om Venezuela aan te vallen? Echt waar? Venezuela is ongeveer 2,6 keer zo groot als Duitsland. Willen die paar duizend Amerikaanse soldaten het land veroveren dat over een echt leger beschikt? En dat wordt gesteund door Rusland en China. Al wekenlang dobberen de schepen daar rond en bedreigen ze een land dat Amerika niets heeft gedaan en ook geen gevaar vormt voor Amerika. Wat is er weer in het hoofd van de Amerikaanse vredesvorst omgegaan? Wat heeft Trump met Venezuela te maken?

Het historische vredesbeleid van de VS in Zuid-Amerika

U weet vast wel dat Zuid-Amerika door Spanje en Portugal werd veroverd. Aan het begin van de 19e eeuw vochten de Zuid-Amerikanen voor hun vrijheid. De held van die tijd was een man genaamd Simon Bolivar (1783 tot 1830), die ook Venezuela naar onafhankelijkheid leidde (1811).

Alle landen in Zuid-Amerika zijn rijk aan natuurlijke hulpbronnen. Dat is hun zegen. Dat is hun vloek. Want in het kolonialisme van de 19e eeuw ging het erom landen te bezitten en uit te buiten, of ze op zijn minst economisch te controleren en uit te buiten. De Britten waren de professionals in deze business. En toen de Britten niet meer waren wat ze ooit waren, namen de Amerikanen het bedrijfsmodel van de Britten over. Het is belangrijk voor u om te weten dat de onafhankelijkheidsverklaring van de Amerikanen in 1776 nooit een echte onafhankelijkheidsverklaring is geweest. Tot op de dag van vandaag niet. Het geldt nog steeds dat geld de wereld regeert. En de hoofdstad van het geld is Londen.

Het bedrijfsmodel van de Britten/Amerikanen in de moderne tijd kan in een paar woorden als volgt worden samengevat: “Zorg ervoor dat mensen schulden hebben en neem die schulden over. Dan is die persoon van jou. En zorg ervoor dat landen schulden maken en neem die schulden over. Dan zijn die landen van jou.”

Nu begrijpt u waarom die verrader met de naam Merz er zo op gebrand is om de Bondsrepubliek met gigantische schulden in afhankelijkheid te brengen. Merz werkt voor de Britten/Amerikanen. Die man zou eigenlijk voor de rechter moeten worden gebracht. Hij is een crimineel. Een beschermde crimineel echter, die braaf de instructies van zijn almachtige opdrachtgever opvolgt.

Helaas zijn er nu een aantal opstandige landen op aarde die zich willen onttrekken aan het Brits/Amerikaanse bedrijfsmodel. Bijvoorbeeld Rusland. Bijvoorbeeld Venezuela. Al deze landen hebben problemen met Amerika. Waar zouden we terechtkomen als er plotseling overal ter wereld vrijheid zou uitbreken?

U vraagt zich nu misschien af wie al deze schulden bezit? Daar moeten toch mensen van vlees en bloed achter zitten? Dat is natuurlijk correct. Maar die vraag mogen u en ik niet stellen. Het is een taboe-vraag. Dus doen we dat niet.

De recente geschiedenis van Argentinië

Laten we Argentinië als voorbeeld nemen van alle tragedies in Zuid-Amerika: aan het begin van de 20e eeuw was Argentinië een van de rijkste landen ter wereld. Als iemand in Frankrijk destijds als zeer rijk werd beschouwd, zei men “riche comme un Argentin” (rijk als een Argentijn).

Hoe is het mogelijk dat een land dat zo gezegend is door de natuur zo arm is geworden? De natuur in Argentinië is niet veranderd. Het zou toch vrijwel onmogelijk moeten zijn dat iemand in Argentinië honger lijdt. Maar dat gebeurt vandaag de dag wel.

De huidige president, Javier Milei, geldt als het boegbeeld van succesverhalen in de zogenaamde opkomende landen. Hij is ultraconservatief en een ultrakapitalist. Of hij in december 2023 echt legaal aan de macht is gekomen, is de vraag. Maar dat is niets bijzonders in Zuid-Amerika. De juiste mannen moeten gewoon aan de macht komen. Javier Milei is de juiste man. Daarom is Donald Trump zijn vriend. En deze vriend, Donald Trump, heeft onlangs 20 miljard dollar gedoneerd om de Argentijnse peso, die in waarde daalt, te ondersteunen. Bovendien heeft de Amerikaanse minister van Financiën Scott Bessent toegezegd dat hij nog eens 20 miljard dollar wil mobiliseren via particuliere banken en fondsen.

Nog meer schulden! Zal Argentinië dat geld ooit terugbetalen? Geen kans. Dat is ook helemaal niet de bedoeling. Zie hierboven. Het gaat er alleen om Argentinië in absolute afhankelijkheid te brengen. Met een president die door de media wordt opgehemeld als de redder van Argentinië. Hij is de lieveling van de mensen die elk jaar in Davos feestvieren, mensen die domkoppen nodig hebben die nog steeds in hun oude trucs trappen. Milei is zo’n domkop. Nu hij zonder lucht komt te zitten, wordt hij door allerlei bronnen met miljarden gesteund. Het kapitalisme mag niet ten onder gaan. “Kijk eens, mensen, kijk naar de economische groei. En naar het bruto nationaal product. De meerderheid van de inwoners van het land mag dan nog arm zijn. Maar dat gaat veranderen. Beloofd. Echt beloofd.” Ja, ja, kapitalisme is een zegen.

En zo kwijnt Argentinië weg. Het land zou natuurlijk alle gringo’s het land uit moeten gooien, zich failliet moeten verklaren en dan opnieuw moeten beginnen. Argentinië heeft alles wat het nodig heeft om in zijn eigen behoeften te voorzien. Waarom wil het dan toch al die spullen importeren die het zelf zou kunnen produceren?

Venezuela is anders

Een van de grootste problemen in deze Zuid-Amerikaanse landen is de diversiteit van de afkomst van de inwoners. Het zijn allemaal geen gegroeide culturen. In de loop der tijd zijn mensen uit alle windstreken naar Argentinië geëmigreerd, vooral uit Italië en Spanje. In Venezuela zijn de meeste mensen van gemengde afkomst. 70 % leeft in armoede.

Er was letterlijk een man uit de goot nodig om deze mensen in beweging te brengen, mee te slepen en hen onder offers naar een betere toekomst te leiden. En dat, gegarandeerd, tegen de weerstand van de kapitalistische wereld in. Zie Cuba. Zie Venezuela. Zie Joegoslavië. En vele andere voorbeelden. Als ook maar één van deze landen een succesvol concept zou ontwikkelen als alternatief voor het kapitalisme, dan zou dat het einde betekenen van het kapitalisme. Daarom mogen al deze alternatieven onder geen beding succesvol zijn. Alternatieven zijn ten strengste verboden!

En om die reden mocht een man als John Fitzgerald Kennedy onder geen beding blijven leven. Want hij was echt van plan om met de Sovjet-Unie eeuwige vrede af te kondigen. En de CIA “in duizend stukken te slaan”.

Venezuela heeft geen Milei. Venezuela heeft een Nicolas Maduro. Uitverkoren door de volksheld Hugo Chavez. En Hugo Chavez zag zichzelf als een opvolger van Simon Bolivar (1783 tot 1840), een Venezolaanse staatsman die Colombia, Venezuela, Ecuador, Peru, Panama en Bolivia naar onafhankelijkheid leidde. Met zulke mannen valt niet te spotten. Daar komt nog bij dat Venezuela een bondgenootschap heeft met Cuba en het land van olie voorziet. Cuba is nu eenmaal het land dat voor de Amerikanen tot de as van het kwaad behoort. Het moest daarom worden vernietigd. Dat is de Amerikaanse manier. En nu? Nu is Venezuela aan de beurt.

Nicolas Maduro

Nicolas Maduro is dus de uitverkoren opvolger van Hugo Chávez, die in 2013 aan kanker overleed. Waar stond Hugo Chávez voor en waar staat Nicolas Maduro voor? Welnu, zij staan voor democratie. Beiden zijn dan ook volledig legaal aan de macht gekomen, via verkiezingen, net als in elk ander democratisch land.

Maar Venezuela is een democratisch socialistisch land. Chávez zei altijd dat democratie meer was dan alleen politieke democratie. Een democratie moest ook sociale, economische en culturele gelijkheid creëren. Citaat:

“Het beste regeringssysteem is een systeem dat het grootst mogelijke geluk, het grootst mogelijke sociale welzijn en de grootst mogelijke politieke stabiliteit creëert.”

Chávez wilde geen representatieve democratie, maar een democratie waaraan iedereen deelneemt. Bovenal moest de macht van de centrale regering worden overgedragen aan de lokale regeringen. En bij belangrijke kwesties moesten referenda beslissen. En zo gebeurde het. En natuurlijk moest de privatisering van de belangrijke olie-industrie grotendeels ongedaan worden gemaakt. En zo gebeurde het. En Venezuela moest weer leren volledig zelfvoorzienend te zijn op het gebied van voedsel. En zo gebeurde het. Het gezondheidszorgstelsel wordt massaal ondersteund door Cuba. Betaald wordt met olie. En toch nog steeds deze armoede?

Het probleem is vooral dat Chávez (en daarna Maduro) door de globalisten als vijanden werden bestempeld. Ze verklaarden Venezuela de oorlog. Er werden sancties opgelegd. En nu dreigt voor de kust de militaire macht van Amerika.

New York, 20 september 2006

Op 20 september 2006 hield Hugo Chávez een toespraak voor de Algemene Vergadering van de VN. De dag ervoor had de Amerikaanse president George W. Bush gesproken. Chávez zei: “Het podium ruikt zelfs vandaag nog naar zwavel.” Hij noemde Bush de duivel zelf, en toen hij dat zei, sloeg hij een kruis ter bescherming. Voor Amerika behoort Venezuela tot het rijk van het kwaad. Voor Venezuela is Amerika het rijk van het kwaad. Socialisme versus kapitalisme. Hoe moet dat aflopen?

Chávez en Maduro hebben de beslissende politieke jaren samen doorgebracht. Chávez heeft nooit toegegeven aan Amerika. En ik denk dat Maduro dat ook niet zal doen. Ze hebben geprobeerd hem om te kopen. Dat is niet gelukt. Trump heeft openlijk gezegd dat hij de olie wil hebben. Nu bedreigt hij het land en heeft hij al Venezolanen laten vermoorden. De criminelen van de Amerikaanse regering zijn weer aan het werk, zoals zo vaak eerder, toen ze regeringen in Midden- en Zuid-Amerika met geweld omverwierpen.

Waarom is Venezuela geen paradijs?

De Venezolanen willen een socialistisch land. De globalisten, vertegenwoordigd door hun knokploeg de VS, willen een kapitalistisch Venezuela.

Het echte socialisme mobiliseert het volk om het land op te bouwen en te ontwikkelen. Het kapitalisme mobiliseert een gehoorzame regering om de rijkdom van het land te stelen en aan een bevoorrechte minderheid te geven. Maduro gelooft dat een compromis mogelijk is en heeft Trump daarom al samenwerking aangeboden. Maar dat zal waarschijnlijk niet voldoende zijn.

In 1920 was Venezuela de grootste olieproducent ter wereld. Het land beschikt naar verluidt over de grootste oliereserves op deze planeet. Het kapitalisme kan onmogelijk afzien van dit land en zijn grondstoffen. Van de mensen wel. Want de mensen in het land interesseren hen niet.

Dus: waar ging het in 1963 om? Waar gaat het vandaag om? De moord op Kennedy ging niet om de persoon John F. Kennedy. Het ging om een idee. Om dat idee gaat het ook in het geval van Venezuela. Welk idee? Het idee van vrijheid. Zonder vrijheid geen echt leven. Er zal daarom steeds weer iemand zijn die dit idee van vrijheid oppikt en wil realiseren.

Maar ondanks de dramatische gebeurtenissen is het toch heel goed mogelijk dat de acties rond Venezuela op dit moment slechts afleidingsmanoeuvres zijn van andere gebeurtenissen. Elke belangrijke politieke situatie die tegenwoordig wordt gestuurd, is omgeven door veel mist. Het is moeilijk te achterhalen waar het echt om gaat.

Maar één ding is zeker: zolang de globalisten de wereld beheersen, zal Venezuela geen rust vinden. In dit opzicht deelt Venezuela ook het lot van Duitsland. De oplossing kan eigenlijk alleen maar de ineenstorting van de Verenigde Staten van Amerika zijn. Zodat Amerika zelf en de rest van de wereld op een dag in vrijheid en vrede kunnen leven.

gerelateerd (berichten in dit archief):