Venezuela |
sep 2020
Bron: Mision Verdad 24 september 2020 (SP), 
orinocotribune 26 september (EN) ~~~

In een parallelle en informele zoom video-chat, vergezeld van enkele delegaties in het kader van de 75e Algemene Vergadering van de Verenigde Naties, hield de vertrekkende Venezolaanse afgevaardigde Juan Guaidó een toespraak waarbij hij zogenaamd de Bolivariaanse Republiek Venezuela zou vertegenwoordigen.

De toespraak werd niet opgenomen in het institutionele panel en vond plaats slechts enkele minuten na de officiële toespraak van president Nicolás Maduro voor deze Vergadering. Guaidó deed opnieuw ernstige en verontrustende uitspraken die later op zijn sociale netwerken werden versterkt.

De demissionaire afgevaardigde bevestigde dat de blokkade-maatregelen niet het verwachte effect hebben op Caracas, en vroeg de internationale gemeenschap daarom “scenario’s” te overwegen om de democratie in Venezuela “opnieuw op te bouwen”, nadat “alle wegen zijn uitgeput” om de ontmanteling van de Venezolaanse regering te consolideren.

Op genuanceerde maar open wijze heeft Guaidó een verzoek ingediend voor buitenlandse interventie in Venezuela, waarbij hij zich beroept op de “Responsibility To Protect” (R2P) doctrine , die in landen die de afgelopen decennia militair door de VS zijn binnengevallen, ten uitvoer is gelegd.

Guaidó verzocht opnieuw om de druk op het land te versterken en drong erop aan dat de internationale gemeenschap “actie zou moeten ondernemen” om de Venezolaanse instellingen met geweld te verwijderen, op basis van wat onlangs werd gezegd in het valse mensenrechtenrapport van de Lima-groep, dat tegen Caracas was gericht en waarin nieuwe beschuldigingen van “narcoterrorisme” aan het adres van de Venezolaanse regering werden geuit.

Het verhaal en de context

De R2P-doctrine is geen doctrine die stevig verankerd is in het internationaal recht, maar is een uitvloeisel van beginselen die zijn voortgekomen uit de doctrine van veiligheid en projectie van de Amerikaanse hegemonie en die zijn bijgemengd in verdragen en documenten van internationale instellingen, waaronder het systeem van de Verenigde Naties zelf, om krachtige acties van de internationale gemeenschap in het vooruitzicht van eventualiteiten en crises in een bepaald land op gang te brengen.

De invoering van deze doctrine door de gringos heeft plaatsgevonden door hun invloed in de VN-Veiligheidsraad, die als enige bevoegd zou zijn om bepaalde acties tegen landen te valideren, in volledige overeenstemming met het onderschreven recht die betekenis krijgt in de Veiligheidsraad zelf.

Dit principe gaat uit van het gevoel van “verantwoordelijkheid” dat landen ertoe aanzet om deel te nemen aan interne situaties van andere landen. Maar het is de moeite waard om te benadrukken dat de goedkeuring van dergelijke handelingen uitsluitend in de VN-Veiligheidsraad plaatsvindt.

Met het oog op een geschikt verhaal doet Guaidó deze aanroeping – volgens hem – voor de VN, hoewel hij geen deel uitmaakte van de zitting, om het te laten lijken op een “formeel” verzoek, zoals hij het noemt.

De R2P was het instrument dat werd toegepast om de militaire interventie in Libië in 2011 te starten. Foto: Archief

Hier moet vermeld worden, dat de Verenigde Naties het kunstmatige mandaat van Guaidó niet erkennen, daarom heeft zijn verzoek geen rechtsgrondslag voor dit geval, noch in de Algemene Vergadering, laat staan in de Veiligheidsraad.

Wat Guaidó wel doet is een openlijk verzoek aan een diffuus niveau van de internationale politiek, de zogenaamde “internationale gemeenschap”, zonder te verwijzen naar specifieke actoren. Op deze manier wordt een verhaallijn gecreëerd, zodat een of meer actoren, naar eigen goeddunken en buiten de VN-Veiligheidsraad om, kunnen besluiten om zich aan te sluiten bij R2P om zo de aanzet te geven tot de strijd tegen Venezuela.

In dit scenario zouden de VS, samen met Colombia en Brazilië, waarschijnlijk kunnen worden overgehaald om actie te ondernemen tegen Venezuela.

De mogelijkheden van een conflict in Venezuela hebben een vermeende wettelijke basis in het Inter-Amerikaanse Verdrag van Wederzijdse Bijstand (TIAR), dat in 1947 werd ondertekend en in 1948 in werking trad. De TIAR was bedoeld als een instrument om te proberen de invloed van de Sovjet-Unie op het Amerikaanse continent in de context van de Koude Oorlog te blokkeren.

Dit regionale collectieve veiligheidsverdrag, gemodelleerd door de Amerikanen en vastgelegd in de Organisatie van Amerikaanse Staten (OAS), beschouwtin het geval van buitenlandse bedreiging, het gebruik van geweld en het ingrijpen in een land als een van zijn mechanismen. De wederopstanding van dit Koude-Oorlogse gedrocht in de XXIe eeuw vindt plaats in het kader van de bouw van een “legale” springplank voor interventie in Venezuela.

Beeld voor de post
Colombia, Brazilië en Luis Almagro hebben de activering van de TIAR tegen Venezuela geforceerd. Foto: Stem van Amerika

De valse en niet-bestaande regering van Juan Guaidó heeft in feite een vertegenwoordiging in de OAS, hoewel Venezuela zich bij besluit van zijn legitieme regering uit deze entiteit heeft teruggetrokken. Het enige nut van de kunstmatige aanwezigheid van Guaidó’s parallelle diplomatie in dit lichaam is het formaliseren van het verzoek om de activering van TIAR tegen zijn eigen land. Op 11 september 2019 heeft de OAS de activering van de TIAR in het geval van Venezuela goedgekeurd.

Het verzoek van Guaidó sluit aan bij andere gebeurtenissen, zoals de recente tournee van Mike Pompeo langs landen die grenzen aan Venezuela, namelijk Guyana, Brazilië, Colombia en Suriname, waarbij hij aandrong op de omverwerping van president Nicolás Maduro.

De mogelijkheid van het gebruik van geweld tegen Venezuela in de huidige context ligt in de zogenaamde “oktoberverrassing” die de Amerikaanse regering mogelijk smeedt, om een gunstige stem voor Donald Trump aan te moedigen in zijn herverkiezingswedloop in november aanstaande.

Een dergelijke mogelijkheid is niet te onderschatten. De Venezolaanse regering heeft opgeroepen tot “maximale alertheid” in de komende dagen en weken op alle civiele en militaire niveaus van het land. De Venezolaanse autoriteiten hebben aangegeven dat de militaire provocatie en het onregelmatige gebruik van geweld zou kunnen plaatsvinden.

Het verzinnen van een conflict in het land zou gebeuren via onregelmatige chirurgische ingrepen en andere acties die van de kant van de reguliere Amerikaanse strijdkrachten zouden kunnen plaatsvinden.

Topfoto: Bloomberg