Bron: Alan Macleod, op Mintpressnews, 28 februari 2020 ~~~
De Washington Post publiceerde gisteren een opiniestuk van een onderzoeksteam van het Massachusetts Institute of Technology (MIT) waaruit bleek dat er toch geen fraude was bij de oktoberverkiezingen in Bolivia. De Post beweerde maandenlang dat president Evo Morales de verkiezingen op frauduleuze wijze won, waardoor de door de VS gesteunde staatsgreep werd gerechtvaardigd die hem weken later afzette.
Er is gewoon “geen statistische ondersteuning voor de claims van stemfraude”, concludeerde het onderzoeksteam.
Hoewel de Post enig lof verdient voor het publiceren van de bevindingen en voor het nauwkeurig gebruiken van het woord “coup” om de gebeurtenissen te beschrijven – iets dat veel media weigerden te doen – zijn er nog steeds een aantal opvallende fouten en weglatingen met het nieuwe Post-standpunt . Ten eerste beschrijft het artikel de gebeurtenissen die leiden tot de afzetting van Morales als “protesten” waaraan de politie meedeed. Een eerlijker beschrijving zou zijn dat de krachtige rechtse oppositie een campagne van terroristisch geweld voerde, waaronder het afbranden van de huizen van en het ontvoeren van gekozen functionarissen van Morales ‘Movement to Socialism (MAS) partij.
Patricia Arce, burgemeester van de stad Vinto, werd bijvoorbeeld gekidnapt, haar haar afgeknipt, haar lichaam rood geverfd, en werd publiekelijk door de straten gesleept en misbruikt, waarbij haar ontvoerders haar dwongen dat ze ermee zou instemmen de regering te verlaten. Morales maakte duidelijk dat hij alleen maar aftrad vanwege de dreiging van toegenomen geweld.
Het Post-artikel presenteert de Organisatie van de Staten van Amerika (OAS) als een eerlijk, neutraal orgaan dat oprechte bezorgdheid over de verkiezingen oproept, in plaats van een politiek bevooroordeelde groep die voor het grootste deel wordt gefinancierd door de regering Trump.
Bij de rechtvaardiging van de voortdurende financiering ervan, voerde USAID aan dat de OAS een cruciaal instrument is “om de Amerikaanse belangen in landen op het westelijk halfrond te bevorderen door de anti-VS invloed tegen te gaan”. Zoals in Bolivia.
Het beschrijft de tientallen mensen die protesteren tegen de omwenteling van de democratie, vermoord door veiligheidstroepen in goed gedocumenteerde bloedbaden, als slechts mensen die sterven in een “post-electoraal conflict”, waarmee de acties van de nieuwe regering effectief worden witgewassen.
Het artikel vermeldt ook niet de opvallendheid van hun bevindingen, met name de volledige steun van de Amerikaanse regering voor de staatsgreep, en verdoezelt de overweldigende goedkeuring van de gebeurtenissen door de media. Het hele artikel wordt dus gepresenteerd als een interessant afwijkend standpunt, in plaats van als bewijs van een grote internationale misdaad.
Evenmin wordt vermeld dat de in Washington gevestigde denktank, het Centre for Economic Policy Research (CEPR) al begin november 2019 een uitgebreide statistische analyse van de verkiezingen had gepubliceerd, met vrijwel dezelfde resultaten. Zoals CEPR schreef, waren de verkiezingsresultaten en antwoord op de ‘vragen’ van de OAS “niet moeilijk uit te leggen.”
Een coup doorvoeren
De Washington Post is een bijzonder invloedrijke nieuwsbron. Naast het feit dat het een van de meest gelezen kranten in de Verenigde Staten is, maakt zijn prestige, de locatie in de hoofdstad en het feit dat zovelen in de politieke macht het lezen, alles wat het publiceert bijzonder belangrijk. Zelfs vóór de stemming van 20 oktober beweerde de Post dat Morales die zich herkiesbaar stelde, een bedreiging voor de democratie vormde. De redactie stelde onmiddellijk zijn overwinning ter discussie en suggereerde dat hij een “dictator” was van een “onbekwaam en repressief” links regime, en beweerde ten onrechte, zonder bewijs, dat peilingen aantoonden dat hij de verkiezingen zou verliezen. Polls suggereerden in feite dat hij met ongeveer tien punten zou winnen – precies de marge die de nu geaccepteerde resultaten toonden.
Dus tegen de tijd dat door de VS gesteunde militaire generaals Morales tot aftreden dwongen, was de redactie van Post volledig achter de actie, stond erop dat “dit geen staatsgreep was in de gebruikelijke zin” en uitte zijn opluchting dat het land nu in handen was van “meer verantwoordelijke leiders.” “Er kon geen twijfel bestaan over wie uiteindelijk verantwoordelijk was voor de chaos: de recent afgetreden president Evo Morales”, vertelde het zijn lezers in de eerste alinea van een artikel getiteld “Bolivia dreigt in anarchie te vervallen. Het is de schuld van Evo Morales. “
De Post was nauwelijks de enige die de staatsgreep steunde. In feite deed vrijwel het hele spectrum van gevestigde media hetzelfde. De New York Times, bijvoorbeeld, benadrukte dat dit geen staatsgreep was, maar dat de ‘arrogante’ en ‘steeds autocratischere’ Morales slechts ‘ontslag had genomen’. Het prees ook de ‘democratisch ingestelde Bolivianen’ omdat ze het tegen hem opnemen en de ‘enige resterende optie’ gebruiken die voor hen overbleef.
En de The Wall Street Journal prees de staatsgreep als “een uitbraak van democratie in Bolivia,” waarbij het de weigering van het leger om Morales toe te staan ”een nieuwe verkiezing te stelen” toejuicht.
Diktator voor het leven?
Sinds ze aan de macht kwam, heeft het bestuur van Jeanine Añez geprobeerd alle weerstand tegen haar heerschappij te vernietigen, waarbij de politie en het leger bij voorbaat worden vrijgesproken van alle misdaden die zij hebben gepleegd tijdens de “herstel van de orde” en de “pacificatie” van het land. Die veiligheidstroepen hebben slachtingen op inheemse demonstranten uitgevoerd. Onafhankelijke media zijn gesloten en journalisten en mensenrechtenorganisaties zijn het doelwit, bedreigd en gedood. Añez heeft geprobeerd grootschalige privatisering van de economie van het land door te drukken, sociale diensten te ontmantelen en Bolivia uit meerdere internationale en intercontinentale verdragen te halen. Ze is een zeer conservatieve christen, die haar walging heeft uitgesproken voor de ‘satanische’ inheemse bevolking (die meer dan de helft van het land uitmaakt). “Ik droom van een Bolivia vrij van satanische inheemse praktijken. Steden zijn niet voor de Indianen ”, tweette ze, en voegde eraan toe dat ze opgesloten moesten blijven in de woestijn of de afgelegen hooglanden van Bolivia.
Als minder bekende senator voordat zij door het leger werd uitgekozen voor haar nieuwe rol, beloofde Añez oorspronkelijk om zich terug te trekken uit de politiek na haar rol als ‘interim-president’. Maar ze veranderde van gedachten en verklaarde dat ze zich kandidaat zal stellen voor de president in de komende verkiezingen in mei. Dit heeft velen teleurgesteld, zelfs onder haar eigen regeringscoalitie. De rechtse partijen zijn verdeeld, en meerdere kandidaten voeren apart campagne om het presidentschap te winnen. Ondertussen is de MAS meer verenigd dan ooit, en zijn kandidaat, Luis Arce, heeft een dubbelcijferige voorsprong in peilingen. Evenals in oktober bestaat er echter grote bezorgdheid dat de MAS mogelijk niet in staat zal zijn het presidentschap op zich te nemen, waarbij de regering van Añez probeert Arce en andere topfunctionarissen van MAS te arresteren. Morales zelf is uitgesloten van de kandidatuur voor een Senaatszetel en kan, op straffe van arrestatie, niet uit ballingschap terugkeren naar Bolivia.
In tegenstelling tot de Post en de rest van de commerciële pers, heeft het team van MintPress News zowel binnen als buiten Bolivia consequent een nauwkeurigere en kritischer verslaggeving van de coup en de nasleep ervan aangeboden, met verslagen uit de eerste hand van de slachtingen en de komende verkiezingen die de meeste media hebben genegeerd of gebagatelliseerd. Hoewel de Post, maanden na het feit, uiteindelijk een meer waarheidsgetrouwe versie van de Boliviaanse verkiezingen heeft gepresenteerd, is de schade al aangericht.
Net zoals de commerciele media staatsgrepen steunden tegen andere anti-imperialistische regeringen, zoals in Chili in 1973, Venezuela in 2002 of Honduras in 2009, om hen later te veroordelen, lang nadat ze iets konden beïnvloeden, werd toestemming voor de elite voor een regime-change gecreerd . De democratie in Bolivia stierf niet in het donker, maar stierf aan het applaus van de Washington Post.
Kijk voor eerdere correcte berichtgeving over de staatsgreep, de steun van de VS en Nederland, en de rol van de OAS, NGO’s en gevestigde media in dit openbaararchief-NL.
Topfoto: Een verkiezingsfunctionaris toont een stembiljet met een merkering voor president Evo Morales, na sluiting van de presidentiële verkiezingen in La Paz, Bolivia, 20 oktober 2019. Juan Karita | AP
Alan MacLeod is een Staff Writer voor MintPress Nieuws. Na zijn promotie in 2017 publiceerde hij twee boeken: Bad News From Venezuela: Twenty Years of Fake News and Misreporting en Propaganda in the Information Age: Still Manufacturing Consent. Hij heeft ook bijgedragen aan Fairness and Accuracy in Reporting, The Guardian, Salon, The Grayzone, Jacobin Magazine, Common Dreams the American Herald Tribune and The Canary.