De Verenigde Staten, Duitsland, Canada, Israël en het Verenigd Koninkrijk lanceerden “Operation Jericho”
Bron: Thierry Meyssan op Voltaire Network 24 februari 2015
Wederom heeft de regering-Obama geprobeerd de machtswisseling te forceren van een politiek regime dat zich verzet. Op 12 februari moest een Academi (voorheen Blackwater) -vliegtuig vermomd als een vliegtuig van het Venezolaanse leger het presidentiële paleis bombarderen en president Nicolas Maduro vermoorden. De plotters hadden gepland om voormalig parlementslid María Corina Machado aan de macht te brengen en haar onmiddellijk te laten erkennen door toenmalige Latijns-Amerikaanse presidenten.
President Obama had een waarschuwing gegeven. In zijn nieuwe doctrine van Defensie (Nationale Veiligheidsstrategie) schreef hij: “Wij staan tegenover burgers wier volledige uitoefening van democratie in gevaar is, zoals de Venezolanen.” Toch is Venezuela sinds de aanneming van de grondwet van 1999 een van de meest democratische landen ter wereld. In deze zin werd het ergste voorspeld, om te voorkomen dat het haar weg naar onafhankelijkheid en herverdeling van rijkdom voortzette.
Het was op 6 februari 2015. Washington voltooide de ontwikkeling van het plan voor de omverwerping van de democratische instellingen van Venezuela. De staatsgreep was gepland op 12 februari.
“Operatie Jericho” stond onder toezicht van de Nationale Veiligheidsraad (NSC), onder het gezag van Ricardo Zuñiga. Deze “diplomaat” is de kleinzoon van de gelijknamige president van de Hondurese Nationale Partij die de staatsgrepen van 1963 en 1972 organiseerde ten gunste van generaal López Arellano. Hij leidde het CIA-station in Havana (2009-11), waar hij agenten rekruteerde en financierde om de oppositie tegen Fidel Castro te vormen terwijl hij onderhandelde over de hervatting van de diplomatieke betrekkingen met Cuba (definitief afgesloten in 2014).
Zoals altijd bij dit soort operaties, let Washington erop niet betrokken te raken bij de gebeurtenissen die het leidt. De CIA werkt via zogenaamd niet-gouvernementele organisaties (NGO’s) om staatsgreepleiders te organiseren: de National Endowment for Democracy (NED) en haar twee tentakels rechts (het Internationaal Republikeins Instituut – IRI) en links (het Nationaal Democratisch Instituut – NDI) Freedom House en het International Centrum for Non-profit Law. Bovendien zoeken de Verenigde Staten altijd bondgenoten om delen van de staatsgreep aan uit te besteden, in dit geval tenminste Duitsland (verantwoordelijk voor de bescherming van NAVO-onderdanen tijdens de staatsgreep), Canada (verantwoordelijk voor het controleren van de civiele internationale luchthaven in Caracas), Israël ( verantwoordelijk voor het executeren van Chavez-persoonlijkheden) en het Verenigd Koninkrijk (belast met de propagandacoup). Ten slotte mobiliseren ze hun politieke netwerken die klaar zijn om de coup te erkennen: Washington Senator Marco Rubio, toenmalig Chileense president, Sebastián Piñera, in Colombia toenmalige presidenten Alvaro Uribe en Andres Pastrana, in Mexico de toenmalige presidenten Felipe Calderón en Vicente Fox, in Spanje de toenmalige president van de regering José María Aznar.
Om de staatsgreep te rechtvaardigen, had het Witte Huis grote Venezolaanse warenhuizen aangemoedigd om essentiële waren op te slaan, in plaats van ze te distribueren. Het idee was om rijen in de winkels te veroorzaken en agenten in de menigte te infiltreren om rellen te veroorzaken. Hoewel er in januari-februari bevoorradingsproblemen waren en lange rijen voor winkels stonden, hebben Venezolanen nooit winkels aangevallen.
Om zijn economische actie te versterken, heeft president Obama op 18 december 2014 een wet ondertekend die nieuwe sancties oplegt tegen Venezuela en verschillende van zijn leiders. Officieel was dit om personen te straffen die studentenprotesten hadden onderdrukt. Sinds het begin van het jaar betaalde Washington zelfs vier keer het gemiddelde salarisinkomen – aan bendes zodat ze de politie zouden aanvallen. De pseudo-studenten hadden aldus in een paar maanden 43 mensen vermoord en terreur verspreid in de straten van de hoofdstad.
Militaire actie werd gecontroleerd door generaal Thomas W. Geary, van SOUTHCOM in Miami, en Rebecca Chavez, van het Pentagon, en uitbesteed aan een particulier leger, Academi (voorheen Blackwater); een bedrijf dat nu wordt beheerd door admiraal Bobby R. Inman (voormalig hoofd van de NSA) en John Ashcroft (de voormalige procureur-generaal van de regering-Bush). Een Super Tucano, geregistreerd N314TG, gekocht door de firma Virginia in 2008 om Raul Reyes, de nr. 2 man in de Colombiaanse FARC, te vermoorden, zou worden vermomd als een vliegtuig van het Venezolaanse leger. Het zou het presidentiële paleis van Miraflores bombarderen en andere doelen, van een vooraf bepaald dozijn, waaronder het ministerie van Defensie, het management van de inlichtingendienst van ALBA, de televisiezender Telesur. Het vliegtuig was geparkeerd in Colombia, Het operationele hoofdkwartier van “Jericho” was geïnstalleerd op de Amerikaanse ambassade in Bogota met de deelname van de ambassadeur, Kevin Whitaker en zijn plaatsvervanger, Benjamin Ziff.
https://www.voltairenet.org/local/cache-vignettes/L400xH265/2-131-d7f28-8-3473f.jpg
JPEG – 31,5 kb
Sommige hoge officieren, actief of gepensioneerd, hadden van tevoren een bericht aan de natie geregistreerd waarin zij de overname van de macht aankondigden om de orde te herstellen. Ze waren ingeroosterd voor deelname aan het overgangsplan, dat op 12 februari ‘s morgens door El Nacional werd gepubliceerd en opgesteld door het Amerikaanse ministerie van Buitenlandse Zaken. Een nieuwe regering zou worden gevormd, geleid door voormalig parlementslid María Corina Machado.
https://www.voltairenet.org/local/cache-vignettes/L400xH300/4-54-07ebd-8-90017.jpg
JPEG – 23,3 kb
De staatsgreep zou María Corina Machado aan de macht brengen. Op 26 januari organiseerde ze haar belangrijkste buitenlandse medeplichtigen in Caracas.
María Corina Machado was de president van Súmate, de vereniging die het recall-referendum tegen Hugo Chávez Frias in 2004 organiseerde en verloor, toen al met geld van de National Endowment for Democracy (NED) en de Franse reclamediensten van Jacques Seguela. Ondanks haar nederlaag werd ze met eer ontvangen door president George W. Bush in het Oval Office, 31 mei 2005. Verkozen tot vertegenwoordiger van de staat Miranda in 2011, verscheen ze plotseling op 21 maart 2014 als chef van de Panamese delegatie bij de Organisatie van Amerikaanse staten (OAS). Ze werd onmiddellijk ontslagen van haar taken als lid wegens schending van de artikelen 149 en 191 van de statuten.
Om de coördinatie van de coup te vergemakkelijken, organiseerde María Corina Machado op 26 januari een symposium in Caracas, “Citizen Power and Democracy today”, dat werd bijgewoond door de meeste betrokken Venezolaanse en buitenlandse persoonlijkheden.
Geen geluk, de Venezolaanse militaire inlichtingendienst volgde de persoonlijkheden die ervan verdacht werden een eerder complot te hebben uitgebroed om president Maduro te vermoorden. Afgelopen mei werden María Corina Machado, Henrique Salas Römer, gouverneur, voormalig diplomaat Diego Arria, advocaat Gustavo Tarre Birceño, Eligio Cedeño, bankier en zakenman Pedro M. Burelli beschuldigd door de aanklager van Caracas, maar ze beweerden dat de belastende email-berichten waren vervalst door de Militaire inlichtingendienst. Natuurlijk zaten ze allemaal in het complot.
Door deze samenzweerders te volgen, ontdekte de Militaire Intelligentingen dienst de “Operatie Jericho”. In de nacht van 11 februari werden de belangrijkste leiders van het complot en een Mossad-agent gearresteerd en werd de beveiliging van de luchtruim verbeterd. Anderen werden op de 12e opgep[akt. Op de 20e werdt op basis van verkregen bekentenissen van een medeplichtige, de burgemeester van Caracas, Antonio Ledezma gearresteerd
President Nicolas Maduro verscheen onmiddellijk op de televisie om de samenzweerders aan te klagen. Ondertussen maakte in Washington de woordvoerder van het ministerie van Buitenlandse Zaken een grapje met journalisten die zich de in 2009 door Obama georganiseerde staatsgreep herinnerden – voor Latijns-Amerika – of, meer recent, de poging tot staatsgreep in Macedonië in januari 2015 – voor de rest van de world -, meldend:
“Deze beschuldigingen zijn, net als alle voorgaande, belachelijk. Het is een kwestie van een al lang bestaand beleid: de Verenigde Staten ondersteunen geen politieke transities met ongrondwettelijke middelen. Politieke transities moeten democratisch, constitutioneel, vreedzaam en legaal zijn. We hebben herhaaldelijk gezien dat de Venezolaanse regering probeert de aandacht af te leiden van haar eigen acties door de Verenigde Staten of andere leden van de internationale gemeenschap te beschuldigen van verantwoordelijkheid voor de gebeurtenissen in Venezuela. Deze inspanningen weerspiegelen een gebrek aan ernst van de kant van de Regering van Venezuela om het hoofd te bieden aan de ernstige situatie waarmee zij wordt geconfronteerd. “
Voor Venezolanen roept de mislukte staatsgreep een serieuze vraag op: hoe houden we de democratie in stand, als de belangrijkste oppositieleiders in de gevangenis zitten voor de misdaden die ze op het punt stonden te begaan tegen democratie?
Voor degenen die ten onrechte denken dat de Verenigde Staten zijn veranderd, dat het niet langer een imperialistische macht is en dat het nu de democratie in de wereld verdedigt, biedt “Operatie Jericho” eindeloos stof tot nadenken.
De Verenigde Staten tegen Venezuela
- In 2002 organiseerden de Verenigde Staten een staatsgreep tegen de gekozen president Hugo Chavez Frias [1], vervolgens vermoordden ze de rechter die verantwoordelijk was voor het onderzoek, Danilo Anderson [2].
- In 2007 probeerden ze het regime te veranderen door een “kleurenrevolutie” te organiseren met trotskistische groepen. [3]
- In 2014 leken ze hun doel op te geven en steunden ze anarchistische groepen om het land te vernielen en te destabiliseren, het is de Guarimba [4].
Thierry Meyssan
[1] «Opération manquée au Venezuela», door Thierry Meyssan, Réseau Voltaire, 18 mei 2002.
[2] «Notre ami Danilo Anderson assassiné à Caracas», Réseau Voltaire, 19 november 2004. “De CIA achter de moord op Danilo Anderson?”, Door Marcelo Larrea. “FBI en CIA geïdentificeerd als zijnde behulpzaam bij de moord op Plan Venezolaanse aanklager”, door Alessandro Parma, Voltaire Network, 1 december 2004 en 11 november 2005.
[3] «Venezuela: conclusie d’une année déterminante», par Romain Migus, Réseau Voltaire, 10 oktober 2008. “Het Albert Einstein Instituut: geweldloosheid volgens de CIA”, door Thierry Meyssan, en Gene Sharp’s antwoord, Voltaire Netwerk, 4 januari 2005.
[4] “VS against Venezuela: Cold War Goes Hot”, door Nil Nikandrov, Strategic Culture Foundation (Rusland), Voltaire Network, 8 maart 2014. “Las” guarimbas “de Venezuela: derecha embozada», por Martín Esparza Flores, Contralínea (México), Red Voltaire, 28 april 2014.
Thierry Meyssan
Politiek adviseur, oprichter van de Réseau Voltaire (Voltaire Network). Laatste werk in het Engels – Before Our Very Eyes, Fake Wars en Big Lies: From 9/11 to Donald Trump, Progressive Press, 2019.